Yıllarca dövüştüler
Yokluğa, yorgunluğa inat.
Kimi düştüğü yerde girdi
Anne toprağın koynuna.
Kimi bin kere pişman ölmediğine,
Ziyan olup giderken esir kamplarında.
Bir gün,
Bir haber ulaştı cepheye,
Vebali büyüklerin boynuna.

“Burada bitmez.” diyen de
Her gecenin en zifiri yerinde
Bir güneş tuttukça nöbet,
Kara gün dediğin de
Kararıp kalmaz elbet.
Kıvılcımlar parladı yüreklerde
Sonra ateşler yandı
Birbirinden uzak yerlerde,
Birbirine benzer
Ve bir yangın sardı Anadolu’yu.

Samsun ilkbaharından
İzmir sonbaharına,
Uzayan kutlu yolun
Kutlanmış yolcuları.
Biraz barut biraz kan,
Terleri Sakarya kokusundan.
Nabızlarında yıllarca attı
Büyük Taarruz’un topları.
Akdeniz’e koşarken uyandılar
Ağustos sabahlarına.
Ne ikbâl beklediler
Ne de ihsan umdular.
Son destan çağından yadigârdılar
Geçmişe köprü,
Geleceğe yoldular.
Zafer ordusunun son gazileri
Zafer görmüş gözlerini yumdular.

Fazıl Ahmet BAHADIR