SİVAS’TA YOKSUL ÇOCUKLAR

Sivas’ta Ulu Camii avlusunda çocuklar 
Yalvaran gözlerle etrafa baka baka 
Açıyorlar küçük esmer avuçlarını: 
– Emmilerim sadaka! Emmilerim sadaka! 

Hükümet konağının yanında biri 
Bir kemik kalmış bir deri… 
‘Boya cila yimbeş,boya cila yimbeş’ diye ağlıyor 
Ve daha fırça bile tutamıyor elleri. 

Garipler Pazarı’nda körpe çocuklar 
Yorgunluktan güzelim yüzleri al al… 
Öldüren bir çığlık dudaklarında: 
– Boş hamal! boş hamal! boş hamal! 

Nane satan su satan yetim çocuklar 
Şarkı söyleyemediler güneşe aya… 
Biliyorum ne masal dinlemeye doydular 
Ne oyun oynamaya… 

Bezirci’de, Yüceyurt’ta Altıntabak’ta… 
Çocuklar var incecik yüzleri nurdan 
Ama toz toprak içinde elleri ayakları 
Oyuncakları çamurdan… 

Ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar 
Mahkeme salonunda bakarım dizi dizi 
Bu suç bizim suçumuz,bu günah bizim 
Affedin bizi. 

Gökteki yıldızlar kadar sayısız 
Ah yurdumun kimsesiz ve yoksul çocukları 
Anladım farkınız yok koparılmış başaktan! 
Alın bu gözleri benden,alın bu yüreği artık 
Utanıyorum yaşamaktan.

Yavuz Bülent BAKİLER